Zza okna s

Ściga gołąb się z wiatrem, nurkuje nad dachem,
do gniazda miękkie piórka znosi pracowicie.
Gołębica zza rynny wabi samca skrycie,
kwilenia sokolego słucha z wielkim strachem

Na dzwonnicy pustułka czycha na ofiarę,
niebo wzrokiem sokolim po kresy omiata.
Wystrzeliła jak z procy, już go w szponach splata
silnym dziobem serwując mocnych ciosów parę.

No i już po gołębiu - poszły z niego pióra,
drżac w pazurach sokoła, w milczeniu umiera.
Dopisała swój finał okrutna natura -

sokół zastygł jak posąg, z tryumfem się wydziera.
Bóg gdy rosną przeszkody niczym szklana góra,
jednym daje dar życia a drugim zabiera.

autor

Stumpy

Napisany: 2018-02-24 Dodano: 2018-02-24 10:06:00

Ten wiersz przeczytano 996 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie