* * * (10)
chmury stoją pod ścianą
na porannej kromce chleba
topi się maślane słońce
gdzieś na niebie
jej dłoń na mojej dłoni
i wiersze wyprane
pusta drabina
rozpłynęła się we mgle
kobiety są jak gwiazdy
znikają
chmury stoją pod ścianą
na porannej kromce chleba
topi się maślane słońce
gdzieś na niebie
jej dłoń na mojej dłoni
i wiersze wyprane
pusta drabina
rozpłynęła się we mgle
kobiety są jak gwiazdy
znikają
Komentarze (3)
Wszystkie nie znikną...dużo ich chodzi jeszcze po
ziemi ;)
Świetny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie
Plus ode mnie:)