... co dalej?

Siedzę i myślę… co dalej?
Wpadam w otchłań melancholijnych wspomnień i marzeń...
Lubię czasami pomarzyć, być gdzieś nieuchwytnie daleko…
… choć przez chwilę!!
Stoję twardo na ziemi, lecz potrzeba mi tej chwili.
Potrzebuję zamknąć oczy,
zmienić to co mnie otacza.
Bywa, że obraz przed oczami jest nierealny,
bywa, że objawia się jako smutny,
ale chwila ta, wyrwana z realnego, niby poukładanego życia
nie raz potrafi przywrócić nadzieję,
kiedy rozmyślając pytam ponownie… co dalej?

autor

morcek

Napisany: 2010-06-18 Dodano: 2010-06-19 08:07:20

Ten wiersz przeczytano 347 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie