*** NA ŁONIE PRZYRODY ***

Chcę Ciebie... tą spragnioną... w moich ramionach Odczuwać, jak Twe ciało w spazmie spełnienia przy mnie kona Chcę też całą Ciebie w rozpalonych emocjach koić Otworzyć na piękno świata, Twoją wrażliwość dla siebie oswoić

Na szmaragdowym kobiercu, z źdźbeł trawy utkanym
Na dywanie płatkami kwiatów u Naszych stóp usłanym
W cieniu dobrego drzewa, otoczeni granatowym niebem
Jesteśmy tylko My dwoje, mamy nareszcie czas dla siebie
Te chwile wyrwane z codzienności, wykradane godziny
Jest ich dla Nas zbyt mało, w nich tkwią bólu przyczyny
Tej tęsknoty, która zżera Nasze spragnione siebie dusze
I ciała wielkie pożądanie, które zsyła nieopisane katusze
Lecz nie myślmy już o tym, co tak boleśnie Nam doskwiera
Przecież jesteśmy nareszcie ze sobą... tutaj... sami... teraz



napisany Warszawa 13.05.2006r.

Sznury kropel nieprzerwanie spływają z pochmurnego nieba Przebłysk słońca, on tylko chwilami ziemię złotem olśniewa W tej szarości, Twojego uśmiechu radosnego mi trzeba W którym Ty mi się objawisz, jako nadobna rajska Ewa

autor

HERMES

Napisany: 2006-05-13 Dodano: 2007-02-08 04:17:47

Ten wiersz przeczytano 921 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie