... niech kołem się potoczy

Obyś raz jeszcze ujął mnie w ramiona
i utulił tak, jak hamak
kołysze powietrze...
Obyś raz jeszcze, po cichu
szeptem do ucha nazwał mnie
po imieniu...
Polnych rumianków nazbierał
pełną garść i wpinał mi je we włosy
i mówił - jak wtedy,
że kwiatem najpiękniejszym
jestem ja...
Obyś raz jeszcze,
zanim mnie całkiem zapomnisz,
biegał ze mną
trzymając mnie za rękę
i ciesząc się z naszego szczęścia
- pocałował mnie...
I niech ten pocałunek
będzie taki jak wtedy,
nieporównywalny z niczym
co najsłodsze na świecie,
gorętszy niż słońce z odległości
na wyciągnięcie ręki...
... a potem możesz odejść
jak odszedłeś wtedy i ...
obyś znowu wrócił i ...
ujął mnie w ramiona...

autor

martka28

Dodano: 2006-12-10 18:02:17

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie