Pragnienie
Mam małe pragnienie
chcę kawałek nieba
dla siebie
przytulasz mnie
i się uśmiechasz
tracisz głowę
myślisz że jestem
tylko pyłkiem
delikatnym na wietrze
serce i dusza lśni
jak lazur Adriatyku
tyle marzeń naraz
chciałabym zrealizować
ty wzniecasz ogień
dokładasz drwa
twierdzisz że kochasz
liczę się ja
wicher się zrywa
fale wznoszą się złowrogie
opadają z hukiem
kłębią i pienią
zachmurzone niebo
nic dobrego nie wróży
pragnę ciebie
czuję się bezpieczna
w twoich ramionach
fale ustają
uspakajam się
ogień daje takie ciepło
a ja całuję namiętnie ciebie
wyszeptałeś
spełnię marzenia twe
Autor Waldi
Komentarze (21)
Wiersz ciepły, idealny na takie dni :) Pozdrawiam
serdecznie +++
Pragnienie to piękna rzecz.
Ladnie, jak ten lazur Adriatyku:)
Bylam na wakacjach w miejscowosci Porec, (Jugoslawia)
nad Adriatykiem i tam przezylam pierszy raz,
trzesienie Ziemi.
Dobranoc miły Panie:-) :-)
Nie ważne groźne chmury,
będzie dobrze Waldku, głowa do góry.
Pozdrawiam Serdecznie
za Maecepani, serdeczności :)
ładnie opisałeś bliskość, intymność, ufność...
pozdrawiam serdecznie :-)))
Waldku...Ty już nasz swój kawałek nieba, realną
przestrzeń...to Twoja druga połówka serca...i to
zawsze z dobrą pogoda, bez deszczu łez i zachmurzeń
myśli...pozdrawiam serdecznie
piękne miłosne uczucie pozdrawiam serdecznie Basia
Super gdy marzenia się spełniają zwłaszcza w miłosnej
sferze:)
Zatem spełnień życzę i miłego wieczoru również:)
"Pozdrawiam" :)
Wyraźne uczucie
słychać w przekazu nucie...
+ Pozdrawim
Miłość i miłość-chyba już tak zostanie do końca świata
u Ciebie.Miłego...
Miłość jest w Twoich wierszach
dlatego, że jest także w Tobie.
Serdeczności Waldi:}