*** /to niemożliwe/

Piękna poezja.
Pozdrawiam serdecznie :)

Możliwe.
Wciąż za mało prości- być może tak.
Bóg nie oczekuje od nas, aby być uczonymi, ekspertami.

Kocha nas takimi jakimi jesteśmy- nieidealni.
Na pomyślenie wiersz.

Zeby wiecej "zrozumiec", niekoniecznie nalezy byc
bardzo "madrym"...
Wiersz do ponownego czytania.
Gleboki! Jestes niesamowita Wando!

Pozdrawiam z uznaniem :)

...a ja myślałem, że skrzydlaty przybysz był tylko
posłańcem, a nie ojcem.

Co przeszła i dokąd zmierza nasza cywilizacja czy
idzie do samozagłady czy nie ma już ratunku a może
odpowiedzią jest kosmos tam dopiero roi się od
wybuchów i jest przeraźliwie naturalny

Ciekawe te rozważania, wiersz super,
Pozdrawiam serdecznie Wandziu

Poezja, jak zwykle tutaj niezwykła,
niestety dla mnie trudna i mocno hermetyczna, w każdym
razie widzę tutaj nawiązania i do kosmosu i do
starożytności, z pewnością będę tutaj wracać i
rozmyślać, mogę tylko rzec, że jak zwykle podziwiam
talent i niezwykłość pisania, Wando.
Pozdrawiam Cię serdecznie, Poetko :)

Pozostaję pod wrażeniem wiersza. Chciałoby się rzec...
Quo vadis ?
Pozdrawiam serdecznie Wando.

Tak, Lemuria, Atlantyda, Avalon...,
to nie bajki; i całe szczęście...

Podoba mi się, a jako miłośnikowi historii, nie wydaje
mi się możliwe, żeby bez pomocy tego czegoś, prości
łowcy, czy zbieracze nagle stali się kimś
intelektualnie bliskimi nam, uzbrojonymi w technikę i
informatykę, pozwalającymi polecieć w kosmos. Bardzo
inspirujące. Pozdrawiam.

by stanąć twarzą w twarz historii ludzkośći, Twoje
wiersze Wando są niesamowite, wspaniałe pełne treści,
i zawsze wielowymiarowe,
do zaczytania
pozdrawiam serdecznie

Wspaniały i mądry wiersz - prowokuje do refleksji.
Każdy powinien zadać sobie pytanie z czym i dokąd
zmierza. Spokojnej nocki i radosnych snów:)

Wspaniały. Inspirujący do myślenia. Odbieram, że to
religia przeinaczyła autentyczne doświadczenia ludzi z
obcowania z siłą wyższą. Przez to "wciąż za mało
prości", ludzie uznają to, co prawdziwe, za
niemożliwe. Pozdrawiam.

Takie spojrzenie na naszą cywilizację zastanawia i
zadajemy sobie pytanie, kim właściwie jesteśmy?
Wyrywamy chaosowi pozaludzkiemu nasze zdobycze i
wznosimy na nich różne budowle i gdyby nie te
bratobójcze wojny nacjonalizmów, może nabylibyśmy w
końcu poczucia wspólnoty ludzkiej rodziny wobec
zagrożeń zewnętrznych. ale niestety ,nie wyjdzie ...
Pozdrawiam.

Niepojęty dla szaraczka (jak ja), wspaniały WIERSZ.
Jednak zaryzykuję - czyżby bogini płodności itd. -
Izyda?
A ponieważ nadal trwam w niewiedzy przekazu - powiem:
taka karma.
Tak czy siak - podziwiam iskrę Bożą.

Dobrej nocy, Wando.