30 minut po północy

Pamiętam tę noc choć minęło wiele lat.
Ten ciepły wieczór u Ciebie choć za oknem zimny śnieg spadł.

Zegar odliczał godziny do mojego wyjazdu,
bezlitośnie, konsekwentnie lecz bez hałasu.

Nie umiałem nic powiedzieć tak jak nie umiałaś i Ty.
Z każdą chwilą, bliżej końca do oczu napływały łzy.

Przytulałaś się do mnie bym nie widział jak płaczesz,
ale sercem czułem ból który Twoje dusił płaczem.

I zadzwonił zegar 30 minut po północy,
wyznaczając czas rozstania tej mroźnej,
zimowej nocy..

Na dworze prószył śnieg z 32 stopniowym mrozem,
pokrywając szklane spojrzenia w sekundzie słonym lodem.

Kiedy smutek dusił serce,
łzy ścierałaś w cierpieniu.

Jedna myśl,
setki uczuć,
mieszały się w roztargnieniu.

Spojrzałem na Ciebie i chwyciłem Twoją dłoń,
powiedziałem że wrócę,
byś czekała na mnie wciąż!

Lecz gdy zamknęłaś drzwi, spadła pierwsza samotna łza,
zamarzła w jednej chwili, tak jak w sercu zamarzłem Ja.

W tamtej chwili spojrzałem w północną stronę nieba,
szukając dla tej chwili kojącego zrozumienia.

Lecz tylko śnieg nadal padał tak jak płynął nadal czas,
bezlitośnie i ozięble, pozostawiając nas bez szans.

I choć 12 lat minęło już a na wspomnieniach osiadł szary kurz.

To nie zapomniałem jak tamtej mroźnej, zimowej nocy,
kruszyły się marzenia i gasły nadziei spojrzenia.

To była ostatnia nasza chwila i spędzony wspólnie czas,
bo wtedy jeszcze nie wiedziałem że patrzę na Ciebie ostatni raz...

autor

Cień mroku

Napisany: 2022-04-08 Dodano: 2022-04-08 00:22:30

Ten wiersz przeczytano 872 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie