396. Obudź się
dla Ciebie...
Znów noc utuliła
samotnością
Księżyc plecami się odwrócił
smutek kolcami posklejał wiosnę
zaroił
myśli co krwawią i kaleczą
sekundami zaplątuję czas w supły wciąż
rosną
obrastając beznadzieją
epopeją nie będzie świt
żaden sen
tylko serce
przywołuje lato
a maj mai niekolorowo
czekanie
jest jak koniec świata
kiedy radość odchodzi za ocean
szeptem przykrywam deszcz
czasem łzy same płaczą
autor
beano
Dodano: 2021-05-11 08:33:27
Ten wiersz przeczytano 3038 razy
Oddanych głosów: 50
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (87)
Jak taka duża odległość, to i smutek odpowiednio duży.
Pozdrawiam i uśmiech zostawiam.
P.S. Czy nie powinno być maj mai?
Cześć, Beatko :-)
Takie smutasy to u Ciebie rzadkość... Chyba jeden na
kilkadziesiąt... Ale samotność i tęsknota potrafią
napisać piękne wersy... Jak Twoje :-)
Pozdrawiam ciepło :-)
Piękny, melancholijny i pełen smutku. To prawda,
czasem nie sposób zatrzymać Łez...
Pozdrawiam serdecznie :)
to prawda, czasem łzy same płaczą
Radość odeszła za ocean, ale na pewno wróci i znów
będziecie razem...tęsknota jest zrozumiała...a jego
powrót znów wybuchnie czerwienią...
Przytulam Beatko :*:) miłego dnia :)
Powiało smuteczkiem
a samotność rani ciszą...
Pozdrawiam cieplutko:)
Smutek płynie z przekazu. Nie każda wiosna jest
radosna, a szczególnie wtedy, gdy ktoś bliski zapadł w
sen wieczny:( Miłego dnia beano.
Smutno tu u Ciebie. A może, zamiast go budzić, połóż
się przy nim, przytul i sama zaśnij. To zwykle pomaga.
Życie... Piękne rozmarzenie.Pozdrawiam serdecznie.:))
miłość jest piękna lecz nieraz rani
serdeczności :)
Piękna wzruszająca melancholia. Udanego dnia
wypełnionego serdecznością:)
Trochę smutno,ale miłość rożne ma barwy i wzbudza w
nas nastroje. Bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam :)