396. Obudź się

Wymowna bardzo melancholia i puenta, pozdrawiam
ciepło.

:)

Świetnie :)

Dziękuję Grazynko za te miłe slowa
Pozdrawiam serdecznie
:)

Bardzo smutny, msz dobry wiersz, z tęsknotą za
miłością w tle, a ja jakoś nie potrafię za nią łez
ronić,
no chyba, że np. patrzę na zdjęcie osoby, której nie
ma, ale rzadko się rozklejam, choć czasem się to
zdarza, nie jestem płaczką z natury, ale nawet czasem
jakieś filmy, życiowe np. o nieuleczalnej chorobie
mnie wzruszają, owszem.
Wierszy miłosnych mało piszę,
wolę pisać o czymś innym, czasem napiszę o niej, bo
wiem, że na beju są takie lubiane, czasem też coś mnie
wzruszy, tak poza tym, bardzo lubię przyrodniczo
miłosną lirykę, którą np. Zosiak albo Stella Jagoda
uprawia, fajny jest taki miks.
Pozdrawiam, z podobaniem dla wiersza, sorry, że się
niepotrzebnie rozgadałam...

Krzysztofie
:)

I znów ta melancholia,
;))
Pozdrawiam Beti.

Robercie,
miło, że zajrzałeś pozdrawiam:)

Fajna ta metafora w puencie podoba mi się

Jazkółko
ten komentarz Misię również;)
serdecznie i ciepło pozdrawiam:))

Ten wiersz Misię podoba :-)
Pozdrawiam serdecznie, Beatko, miłej niedzieli :-)

Beato
:)

Tomasz
:)

"szeptem przykrywam deszcz"

Zapragnąłem byc deszczem...:)

Isanko
bardzo mi miło, że zaglądasz,
dziękuję za podzielenie się wrazliwością
pozdrawiam