438. Niekończąca się opowieść

smutno i zarazem pięknie
wzruszona nietuzinkowym wierszem
Beatko, pozdrawiam serdecznie :)

Zaniemówiłam z wrażenia... Smutny i piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)

Teresko
dziękuję za poczytanie i podzielenie się refleksja.

andreasie
bardzo dziękuję.

W zadumie nad przemijaniem... pozdrawiam cieplutko

Uzyskałaś zamierzony efekt - smutno,ale ładnie.
Pozdro.

Iris
Serdeczności

Tesso
Dziękuję serdecznie
Pozdrawiam.

Wzruszający przepiękny wiersz Beatko, z serca Cię
pozdrawiam i dziękuję.

Powiało smutkiem...
Pozdrawiam cieplutko:)

Mario
Każdy ma swoją definicję miłości.
W mojej jest tyle dźwięków
ile barw (uczuć).
Miłość może rozbrzmiewać
różnymi dźwiękami, również tymi, które płaczą.
Czy jeśli umiera bliska osoba to przestajemy ją
kochać?.
Wówczas dźwięki miłości płaczą,
u jednych kroplami słów, u innych ciszą.

Bardzo dziękuję za podzielenie się refleksją,
szanuję i cieszę się, że uważasz inaczej,
bo to oznacza, że jesteś człowiekiem.

Serdecznie pozdrawiam w zadumie.

Tak nas właśnie nastraja listopad...smutno aczkolwiek
pięknie u ciebie jak zwykle. Miłego dnia.

Beatko - dla mnie niestrawne są metafory w 5 i 6
strofce, na uzasadnienie podaję taki fakt - miłość
sama w sobie jest bezdźwięczna, ona jedynie może
spowodować/uruchomić inne uczucie np. radość, lęk, a
co za tym idzie - śmiech, drżenie z radości czy
trzęsawkę ze strachu.
Sorry, że inaczej niż wszyscy, ale tak uważam.

Iguś
serdeczności i dużo zaległych uśmiechów;)

Dziekuję Piorunku, jest Poezja w twojej wersji, ale
zostanę przy swojej, bo w niej płyną Moje łzy, Moją
rzeką słów, a to ma w tym dniu szczególne dla mnie
znaczenie.

serdecznie dziękuję za zajrzenie,
moc pozdrowień przerzucam:)