438. Niekończąca się opowieść

Jerry
nie wiem jakby nie odchodzili, zawsze pozostaje
rozłąka, która boli wrażliwość.
serdecznie dziękuję za poczytanie i pozostawioną
refleksję.
pozdrawiam.

Smutna refleksja nad przemijaniem, ktore nie musi byc
smutne. Niektorzy z nas zyja pelnia zycia i odchodza
spelnieni. "dźwięki miłości
płaczą
kroplami słów" - magiczna metafora.

Ładnie, z nutką smutku!
W końcu 1 listopada.
pozdrowionka przesyłam!

Oto moja wersja:
"miliony świateł
zapalasz
by gasły bezpowrotnie

w sercach
pamięć czas zaciera
blaknięciem

kruchość ulotności
niczym wiatr mgnieniem"


nieskończoności płomieniem
oświetla granity
w szacie odświętnej"
Wybacz, że pozwoliłem sobie na przeredagowanie pewnych
fraz-:)
I tak mi się twoja wersja podoba!
Pozdrowionka ciepłe przesyłam

Beatko, wracam powoli, mam okropne zaległości...nie
tylko u mnie- w odpowiedziach na komentarze, ale
przede wszystkim pod wierszami nieprzeczytanymi.

Muszę jakoś ogarnąć, bo laptop już naprawiony.

Serdeczności ślę :-)

Witaj Iguś
dziękuję.

Halszko
bardzo dziękuję.
pozdrawiam.

Podziwiam przejścia między wersami, ich symbolikę, w
procesie przemijania.

Ech, życie, czemuś takie ulotne, jak życie motyle?

Pozdrawiam Beatko :-)

Piękny, wzruszający wiersz.
Nie może być inaczej.Tworzysz prawdziwe perełki.
Serdecznie pozdrawiam

Mgiełko
dziękuję za zajrzenie
pozdrawiam.

Asie
trochę mnie poniosło
wywołałeś uśmiech
pierwszy dzisiaj
:)
odpozdrawiam.

wygląda na to, że wiersz znacznie przerósł inspirację;

serdeczne :)

Piękne wersy poruszają.. Pozdrawiam :)

Beatko, takie wiersze w tym czasie gdzie człowiek w
myślach tonie, wspomnienia czasami otwiera jak ciężką
księgę roniąc łzy i prosząc, aby nie zapomnieć.

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech zostawiam,
Ola:)

Śmierć jest życiem, a życie śmiercią. Nic na to nie
poradzimy. Poruszający wiersz. Pozdrawiam serdecznie
:)

Przepiękny i bardzo poruszający wiersz.
Pozdrawiam cieplutko Beatko :)