44

...

Rzędy zniczy rozjuszonych
płyną wiosłem z trzciny pchane
coś tak zdaje się łódeczce
że zygzakiem niesie ulgę
snutych dziobem łez mąconych
w grząskich koryt brzegach Wisły

rzuć karabin, stań na baczność
jak dech skryty pod wargami
szuka wyrwy w zębów murze
szarych, szklistych, zbyt zgryźliwych
oko wrak dryluje w świście
jak pękaty, straszny owoc

jednak jest różnica w rysach
znak tak biały w krew obuty
i łopocze dom za domem
czarnym kirem przepasany
krzyk gdzieś w chmurach urwał metal
orła lotem grzęznąc w błocie

ciężko muzę znaleźć w czasach
gdzie za pamięć biorą życie

...

autor

K4K_AFK

Napisany: 2010-04-16 Dodano: 2010-04-16 18:08:06

Ten wiersz przeczytano 826 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie