Ach, ten Kazimierz

Turyści przechadzają się w stronę zachodzącego słońca…
Tu proszę spójrzcie zabytkowe kamienice…
Tam oto most Powstańców Śląskich…
Czuć powiew chłodnego wiatru…
Ach…No tak…To od Westerplatte wieje…
Gdzie wciąż słychać echo krzyków naszych chłopców..
Dziś spoglądamy oczyma widza na te zmęczone mury…
Przesiąknięte niekiedy krwią, a czasem nawet dumą walki…
Widzimy światło, które kochamy…
Teraz już niewielu pozostało z tych…Co wtedy tutaj chodzili…Tymi ulicami…
W jednej chwili myślimy…To niedorzeczne…
Przecież mamy wszystko co nas dzieli…A jednak jesteśmy tacy sami…Jak oni…
Każdego dnia zdumiewa nas bicie serca…Tak jak zachwyca nas to miasto pełne żywej wciąż historii…
Stąpamy niepewnie po ul. Szerokiej…Na której już ciemność zachodzi nas od tyłu…
A tu gdzie Brama Nowa…Stąpamy delikatnym krokiem…Dawno tu nas nie było…
Dziwnymi oczyma spogląda tu i ówdzie ze snu zbudzona ul. Św.Stanisława…
Ale my podążamy na Trynitarską…
Tam swym słonecznym blaskiem przywita nas nowy dzień…

autor

Lorena

Dodano: 2007-07-19 13:08:00

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie