ale to nam nie potrzebne
To tylko pewnego rodzaju przykrość nie być kochanym, prawdziwym nieszczęściem jest nie kochać. — Albert Camus
nie dociekam dla kogo przywiozłaś dziś
płatki
przecież my nie mamy dzieci
ani psa kota wielbłąda
nawet myszy wyemigrowały między oschłe
kępy traw
nasze sny są jak powyginane kratki worda
zapisane imionami świętych
tyle tego nurt rzeki to tylko szklany
szal
avator
serca
zmiękczony w kieszeni
Komentarze (5)
Coś w tym wierszu jest a urokliwy jest z całą
pewnością. Pozdrawiam :)
to samotność i wielki żal Wiersz boli ale tak bywa gdy
obojętność i oddzielenie światów Ładna poezja
Rutyna niszczy piękno...ładna miniaturka :)
bardzo dobry, wymowny wiersz i faktycznie podobne
klimaty jak u G72A. pozdrawiam.
Zdecydowanie - relacje - dzięki. Widzę, że u Ciebie
podobne klimaty. Pozdrawiam serdecznie :)