Anioł w rozterce
Przysiadł Anioł za oknem i swe oczy cieszy
,
bo choć ciałem nie może to myślami
grzeszy.
Nie dziwota to wszakże gdyż tak piękne
ciało,
w śnieżnobiałej pościeli Anioła wzywało.
Śliczne oczka niebieskie,jędrne piersi i
kibić,
tak Anioła kusiły że chciał szybkę
wybić.
Lecz na próżno napiera skrzydłami
powoli,
chcąc dać upust nieznośnej,lubieżnej
swawoli.
I choć dusza powszechnie przed materią
stoi,
szybka nawet nie pęknie i dostępu broni.
Bo zapomniał nieborak o prawdzie z
morałem:
ot że dusza jest duchem,ciało...
materiałem.
Komentarze (7)
ładny wiersz tak płynnie się go czyta i niezła treść
Humorystyczny wierszyk z dobrym rytmem i doborem słów.
ot że dusza jest duchem a ciało jest ciałem- dobre,
plus dla Ciebie
I o tym pamiętać powinien nie tylko Aniołek...bardzo
ciekawa mysl a i wiersz ładny+
Super...w powodzi beznadziei znalazłem bardzo miły
utworek. Gratuluję pomysłu i staranności w napisaniu
tegoż .Pozdrawiam ciepło.
Ciekawie napisane,anioł chciałby być zapewne w tym
momecie człowiekiem by dotknąć żiemskiego życia
dusza z sercem połączona a szybka no cóż nieraz jest
przeszkoda ładny wiersz w formie a treść przestrogą