Aniołowie

Słyszę w głowie swej, szyderczy jego śmiech
Dreszcze przechodzą mnie, a serce w bryłę lodu
Przeistacza się

Dusza ma w stronę ciemności kieruję się
Płomień nadzieji, szybko wypala się
Tak jak i ja

Mrok swymi ramionami ogarnia cały świat
Na niebie wysoko widać Boga gniew
A za nie długo...

Przyjdą po nas aniołowie ciemności
I zabiorą nas gdzie nie ma miłości

Na horyzoncie płonie niebo i ziemia
A z oddali dobiega mnie matek płacz
I dzieci krzyk

Oni ogniem próbują zwyciężyć mrok
Lecz on coraz bardziej zaciska krąg
I gaśnie nadzieji iskra

Idą już po nas aniołowie ciemności
I zabiorą nas gdzie nie ma miłości

Marzenia nasze rozwiał chłodny wiatr
Czułość w nienawiść przemieniła się

Czy znajdziemy jeszcze w sobie miłość
By znów...narodzić się

autor

Mario

Dodano: 2004-10-10 10:29:19

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie