Apogeum nudy

Tylko dla mej przyjemności
Niekończące się sny
Objawienia, chore namiętności
Tysiące luster
Potęguje uczucie bezsilności

Zagubiony w słabościach
Nie widzę już dna
Czuje to w kościach
Zdegradowany
Wszechobecny - blady strach

Czas, wysysa witalność
Nieubłagany zegar
Brak sensu, życiowa marność
Apogeum nudy
Czy życie ma jeszcze wartość ?

W ramionach muzy, uścisk szalony
Wysoko w chmurach
Promieniami słońca oświecony
Spełnię się
Słowem poezji natchniony...

autor

Adam Cray

Napisany: 2004-02-16 Dodano: 2005-02-22 12:07:38

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie