autobiografia cz.2

Figaro... smutek i rozpacz...
Figaro... płacz dziecka pozostaw...
I twej uwadze nie umknie już nic,
Widzisz nóż ostry wbity w jego kły.
Widzisz serce rozdarte, a sępy dzielą się nim,
Oczy czerwone – krwią wypełnione,
Nie – czekaj! – to przecież łzy...
Tak to jego łzy, co bolą,
On cierpi wciąż.
Pod jego serca niewolą,
One wciąż schną.
On gardzi innym, boi wciąż się,
Wiec zostaw go z niczym bo odejść chce.
Niech wraca skąd przyszedł,
Nikt nie chce by był.
Jego ciało zawiśnie,
A serce we krwi.
Miłości szukanie – on nie szuka jej.
Czy sam się okłamie?
Czy tak po prostu jest?...

kolejny zły wiersz popełniony, rok później...

autor

figaro79

Napisany: 2004-06-26 Dodano: 2007-02-11 09:27:05

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie