Autoportret
Namalowany portret mój
jest pełen wspomnień
rozdzielonych bezpowrotnie
jak życie i cień
rozdmuchane są w nim
wszystkie prawdy
pogubione jak marzenia
roztrwonione gdzieś
jak cudownie jest móc a nie
musieć
po co znów oglądam się
jak melodia ze snu
rozedrgana
radość cicha
wciąż we mnie jest
w moich oczach
odbijają się polne trawy
zapach lata mnie zachwyca
zakochałam się
wiatr we włosach
pędzi mnie w swoje arkana
a ciekawość tak soczysta
jest
jej kropla
ma smak pomarańczy
gdy gorąco jest i pić się
chce
świat przybiera
wciąż to nowe barwy
i uderza w czułe struny
filharmonią jest
myśli płyną
jak żaglowe jachty
coraz nowe pojawiają się
jak ulewnego deszczu
echo w rynnie
słyszę gdy powtarza się
trochę szkoda
że ten pędzel był złamany
gdy nim malarz
malował mnie.
Komentarze (14)
Ciepło i melancholijnie...jak widzisz, takim pędzlem
można namalować tak wspaniałą osobę jak Ty.
Pozdrawiam:)
ciekawie przedstawiony temat
Muszę przyznać, że bardzo ciekawy.... serdecznie
pozdrawam.....
Ciekawy portret :)
...cudownie posiadać umiejętność malowania słowami ,
pozdrawiam
Stworzyłaś ciekawy autoportret. Życzę takiego innym.
Pozdrawiam:)
Bardzo ładnie! Zdolny ten malarz! Pozdrawiam!
Przepięknie napisany wiersz z wrażliwością namalowałaś
swój portret :)))
Pozdrawiam :)))
Popracuj jeszcze nad tym obrazem, poszukaj lepszego
pędzla :)
Ciekawy i obrazowy, z serca pozdrawiam i sercem
dziękuję :)
Ładny wiersz, ale można by inaczej lepiej chyba
układać te same słowa w zadnie. Na przykład. " ...Mój
portret namalowany wypełnionymi wspomnieniami...".
..."pędzlem złamanym namalowano moją osobę"... Takie
korekty wykonałbym w tym Twoim dobrym wierszu
Pozdrawiam i PLUSA+ zostawiam!
W istocie namalowałaś słownie obraz, tylko moim
zdaniem zbyt wiele zaimkówości w tej opowieści (mój,
nim, mnie), a tego wiersze nie lubią.
Ładnie namalowałaś swój portret, tyle w nim ciepła i
optymizmu, którego tak często innym brakuje. Wiersz
wprawia w zadumę. Pozdrawiam :)
Witaj,ciekawy,pozdrawiam++++