Autumninus

Będąc dzieckiem
Pozwoliłem Ci
Stać się nieosiągalną
Doskonałością
Teraz to nieistotne-
Gdy stoję w strugach
Neurotycznego
Pąsowego blasku
Gdy oczy nie radzą sobie
Bez skrywających je
Tafli mroku
Z mojego rozszarpanego serca
Uciekają zbędne dziś
Polisłoneczne układy

Nigdy nie wszedłeś w mrok
Głębiej niż by mnie
Zrozumieć
Nigdy nie byłem aniołem
Bardziej niż chciałeś mnie
Takim widzieć

Pod skorupą boskości
Rzadko kryje się
Coś więcej niż człowiek

Wyrwany z pułapki
Wyobrażeń
Spaceruję po szarym bruku
U moich stóp o kocie łby
Rozpryskują się
Ideały

...Bo ludzie częstokroć nie są takimi,jakimi zdają się być...

autor

Kajot

Dodano: 2007-09-16 23:44:04

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie