Awatar
Zastanawiam się, czy droga
życia byłaby wspaniała
gdybym miała swego awatara?
By posiadał moje myśli
i walory ciała.
Robił wszystko, co będę
chciała.
Życie jego bym obserwowała.
Patrząc z mojej perspektywy
bym usuwała na bieżąco
każdy postępek kłopotliwy.
Bym czuła się jak w kinie,
patrząc jak awatar za mnie
wszystko wykonuje.
Żyła atrakcyjnie i bezpiecznie.
Czy takie życie bez emocji
i radości sprawi mi szczęście?
Bez przeżywania miłości, czułości,
życiowych atrakcji, by skamieniało
moje serce.
autor
@Krystek
Dodano: 2023-12-10 07:36:07
Ten wiersz przeczytano 732 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Każdy musi życie przeżyć sam, pozdrawiam
to ktoś jak klon, ale on za ciebie życia nie przeżyje.
Bez sztucznych poprawek zachowań jesteśmy ciekawsi. A
bez emocji to tak jakby bez serca...
Z podobaniem refleksji pozdrawiam serdecznie:)
Plusik dla Ciebie
Ciekawe myśli wyraziłaś Krysiu w swoim wierszu.
Jednak sądzę, że Ciebie nie zastąpi żaden awatar. Masz
w sobie tyle ciepła, mądrości i życzliwości.
I to jest autentyczne i bezcenne.
Cieplutko pozdrawiam :)
Wiersz zadaje pytania dotyczące życia z perspektywy
posiadania awatara. Wyraża refleksje na temat
potencjalnych zalet i wad takiej sytuacji.
(+)