bałagan słowny...ale czy tylko?

klatka zamknięta
zboże się miele
dusza rozdarta
babcia w kościele

słowa rzucane
jak groch o ścianę
wódka nie woda
dziewczę pijane

pomięta pościel
okruchy chleba
ścieżka za wąska
blisko do nieba

serce nie sługa
tęcza daleko
cukierek kwaśny
gorące mleko

książka otwarta
usta czerwone
poziomki słodkie
oczy zamglone

loty są krzywe
uśmiech fałszywy
przyjaciel wrogiem
gołąb nieżywy

dzień rodzi noc
a noc jest wiekiem
głupia kobieto
bądż że człowiekiem

autor

zwyczajna kobieta

Dodano: 2007-09-24 22:36:32

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie