bez reguł, lecz z uczuciem

To jest walka o "szacunek",
każdy chwali się czym umie,

coś tam stworzy podświadomie
w artystycznej pięknej formie,

człek podziwia co przeczytał,
bo formułka jest nabyta,

jak to pięknie jest stworzone,
według reguł ustalonych,
ta poprawność, ład i skład,
na "szacunek" jesteś wart.

Ten paragraf ktoś ustalił,
ja cię kocham,
bo cię inni pokochali.

Lecz gdy noga się podwinie,
twoja twórczość wnet przeminie
i ci co cię tak kochali,
chętnie chcieli by cię spalić,
bo cię teraz maja za nic.

Więc pamiętaj przyjacielu,
że reguły się zmieniają,
bo je ludzie ustalają,

jak masz tworzyć,
twórz z uczuciem,
co nie zawsze chwalą ludzie,

chcą podobać się każdemu,
szczerze powiem,
nie wiem czemu,

na tej scenie tylko błysnąć,
lecz w swej dumie zgasną szybko,

wtedy wszyscy cię wygwiżdżą,
wbija w ziemie,
zmiażdżą szybko,

bo szacunek to nie moda,
byś się wszystkim chciał podobać,

stań na chwilę, pomyśl szczerze,

chcesz podobać się fałszywkom,
którzy zdanie zmienią szybko,

czy mieć szczerych ludzi garstkę,
co już z tobą będą zawsze,

za twa twórczość będą kochać,
jak nie zrobisz nic na pokaz

i szacunek u nich zyskasz
a w ich oczach będziesz błyszczał.

autor

wasky

Napisany: 2010-12-16 Dodano: 2013-12-16 07:37:31

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie