Bezchmurna Niebiańskość
Przebarłożyłem cały ranek
Urzeczony bezruchem świata
Wszechrzecz od początku wymyśliłem
Policzyłem promyki lata
Bezchmurne niebo na suficie
A mucha na palcu u nogi
Nie sięgnę jej - w ruchy dziś
Jestem ubogi
Ubogi również jestem
Jak na co dzień w wiarę
Na czystym niebie
Pojawiają się z chmur fale
I ta jedna rzecz nieboska
Mnie nie zajmuje
Ludzie maluczcy pod łóżkiem
Ci dobrzy i Ci szuje
I ich wieczna krzątanina
Niech się uspokoją - mówię
Nalejcie im trochę wina
A jak trzeba
Palcem wystrzelę
Bliżej nieba
I mnie by się przydał kieliszek
Trzecia wybija na zegarze
Wstaję
Uwierzycie we mnie
Ludzkości
Boskie życie
Słodko samotności!
autor
Poukładany
Dodano: 2016-07-22 03:05:13
Ten wiersz przeczytano 822 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Nie, to mi się nie podoba. Reszta, tak jak tam gdzieś
indziej Ci powiedziano:)
Ale bądź pewien, że na pewno zostanie tekst
pochwalony. Są różne gusta:)))
Uroczy wiersz, s kto rano wstaje temu Pan Bóg daje. O
3 po dwóch dniach nie spania to ja szedłem dlaczego i
od 8 na nogach znów.