Bezdomność

Straszno,
dzień szary i brudny,
bez krzty nadziei,
okrutny, obłudny.

Ulice ponure,
obdrapane domy,
błoto, czarne błoto,
ja w nim zanużony.

Spod nóg, tryskające,
smołowymi łzami,
wstrętne, brudne krople,
idę ulicami.

Idę ulicami,
przez miasto śmierdzące,
straszne kamienice,
postacie żebrzące.

Okrutne postacie,
w łachmanany okryte,
w bramach się kryjące,
latami nie myte.

Idę ulicami,
ze strachu się duszę,
swą bezdomną hańbę,
zawlec w jutro muszę.

Idę ulicami,
dźwigam los przeklęty,
brodzę rynsztokami,
bezsilnie zawzięty.

Smród, dworce,
upiorne ulice,
to jest moje miejsce,
to jest moje życie.

autor

Kukabarra

Napisany: 2006-12-31 Dodano: 2007-01-02 00:22:43

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie