Gąska

Gąska w polu zabłądziła,
a że dziarskim ptakiem była,
swego domu pilnie szuka,
słonko praży, wietrzyk dmucha,
patrzy…,
strach na wróble stoi,
co niczego się nie boi.

Witam pana panie strachu,
gąska grzecznie, dyg ze strachu.
Może w_wwie pan w którą stronę,
trzeba iść by zna_aaleźć domek?
Drżącym głosem zagęgała,
bo się stracha bardzo bała.

Nic nie mówi strach ponury,
wiatr mu targa poły, sznury,
kiwa przy tym się, wygina,
miotłą machać już zaczyna.
Więc z daleka, gąska mała,
do widzenia, zagęgała.

Płakać wcale nie zamierza,
dzielnie w dalszą drogę zmierza.
Idzie łąką pełną kwiatów,
na tej łące czerwień maków.
Nagle...,
szelest…, potem trzask…!

A tu z maków się wyłania,
najkochańsza gąski mama.

autor

Kukabarra

Napisany: 2006-12-28 Dodano: 2006-12-29 09:34:54

Ten wiersz przeczytano 3058 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie