Biała miłość
czytam
słowo po słowie
nie pamiętam po raz który
w pokaleczonym sercu
jak papier jest cierpliwe
z podobaniem
odnajduję ciebie
chcę ogarnąć cały świat
powtarzam dziś szeptem
tylko dwa słowa
zapiszę do ulubionych
niech budzą co rano
i usypiają do snu
marzę
znów zakochany
w cudownych strofach
oddaję głos
wstawiam pięć gwiazdek
pozwól mi kochać
ale całą na zawsze
przytulić jak wersy
które co dnia czytam
milczą spragnione pocałunku usta
uśmiechnął mnie twój wiersz
choć popłynęła
jeszcze jedna łza
odpiszę
autor
Maciek.J
Dodano: 2020-05-16 11:33:07
Ten wiersz przeczytano 1120 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
biała miłość kojarzy mi się z czystością i
niewinnością
cudny wiersz
pozdrawiam :)
Uwielbiam wiersze o miłości?
Maćku, wiersz jest pełen uczucia jak i niepewności...
Uważaj, stąpasz po niepewnym gruncie, MATRIX jest
nieobliczalny...
Z całego serca, życzę szczęścia:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Wiersz pełen nadziei i miłości
Pozdrawiam, Maćku :)
Bardzo udany wiersz.
Pozdrawiam :)
Przepiękny wiersz, pełen ciepła, nadziei i miłości.
Słonecznych dni, Maćku :)
Zaskakujesz Maćku... piękna melancholia... tęskna i
trafiająca w głąb duszy... pozdrawiam
Witaj,
melancholia i romantyzm, a miłość aż tryska
radościuą...
Uśmiech, pozdrowienia /+/.
przytulić i ukołysać wierszem, któż się oprze?
z podobaniem.
Piękna melancholia :-)
pozdrawiam
Takie dwa w jednym. Działa jako całość i jako dwa
aspekty.
Przypomina mi się mój wiersz, który napisałem w dniu
rozwodu. Wiersz o miłości, która przetrwała rozwód
stając się - z konieczności - białą. Oryginał mi
gdzieś zaginął, ale mniej-więcej brzmiał tak:
Natura nie znosi próżni.
Tam, gdzie kiedyś była linia kolejowa
rosną drzewa.
Las pochłonął, co mu wcześniej wydarto.
Upadł stary dąb
Stał tu pięćset lat, a może dłużej.
Miejsce po nim już dawno nie jest puste.
Zarosły je krzewy malin.
Jastrząb porwał gołębia.
Dziś na opuszczonym drzewie
wrona wije gniazdo.
Natura nie znosi próżni.
Być może i ślad po moim sercu
kiedyś się czymś wypełni.
Witaj :-) Przepiękna biała liryka :-) Z największą
przyjemnością przeczytałem :-)
Pozdrawiam serdecznie :-)
Piękna prawdziwa miłość, nawet rozłąkę przetrzyma.
Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo ładnie, melancholijnie ale z nadzieją.
Pozdrawiam.