BIAŁYCH PUCH UDERZA

Kiedys życie było piękne, teraz też jest..ale tylko w tedy kiedy patrze na nie przez różowe okulary...

Idę przez las
Biały puch spada mi na twarz..
W oddali słychać dzieci śmiech
Ach jak by było miło na sankach zjechać sobie tez..

Wspomnienia wracają
z dziecinnych lat
W tedy miałam jak w niebie
bardzo mi tego brak.

Zero problemów,
uśmiechy na twarzy
W oczach iskra młodzieńczej fantazji..

Teraz już wiem, że życie trudne jest
Że na sankach nie przejedzie przez nie się..

Mroź odbiera ciepło me..
Mieszkać nie mam gdzie..
Moje ciało zimne wciąż jest..

Do tego wspomnienia bolą tak
Jak sopel lodu wbity w serce,
jak grad...spadający na moją twarz,
jak wiatr...odbierający prawo leprzego jutra...

autor

spokojna czasem

Napisany: 2005-02-03 Dodano: 2005-02-03 12:48:25

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie