Biesłana

Wyszedłeś szczęśliwy bez pożegnania,
jak zawsze,
w ostatnią drogę do źródeł poznania.
Niepewnie idąc wśród złowieszczego milczenia szukałeś wyjaśnień dramatu istnienia.

Nie pomyślałeś, że staniesz się jego częścią,
tak szybko zanim zadałeś pytania.

Pod ścianą płaczu: niewinność i przerażenie
nie pyta wcale o zrozumienie.
Brutalnie wepchnięty w tajemnmicę nieprawości,
stałeś się ofiarą ludzkości, błędnej ideologii,
martwym ogniwem świętej wojny.

W procesie świata oskarżono cię,
choć wcale jeszcze nie zdążyłeś zasmakować w złem.

Uśpiony zranieniem, wcale nie poczułeś.
Bezdźwięczny krzyk znikł na horyzoncie.
Opadły kajdany zniewolenia.
Burza róż nad grzesznym wszechświatem.

Z ciała snu zbudzony, pobiegłeś na spotkanie,
anielski orszak męczenników
wprowadził twą duszę na rajskie polany.

Jakże jeszcze barbarzyński jest świat
skoro musi się karmić młodości krwią.

autor

kier

Napisany: 2004-08-05 Dodano: 2004-12-11 10:14:47

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie