BLUSZCZE MOJEJ JAŹNI

Bardzo refleksyjny wiersz... pisany doświadczeniem -
tak my ślę. Ostatnie dwa wersy kapitalne -
kwintesencja całości, choć napawające niepokojem...

Gdy wszystkie sprawy ziemskie zostaną zamknięte, myśli
wciąż pozostają nieposłuszne, krążą wśród spojrzeń z
mendragory, jak ćmy w kierunku świecy.

mimo iż klimat wiersza mroczny i cięzki czyta sie go
bardzo lekko -mój plus

Jest mroczny, ma namiastke smierci, troche biblijnego
nastroju, poprzez to intryguje i rozbudza
wyobraznie...podoba sie!

Stworzyłeś w wierszu mroczny klimat i udało Ci sie to
znakomicie i jest to jakby swiat na pograniczu snu i
przebudzenia i powrotu do niezbyt pozytywnej
rzeczywistości.

Czytając ten wiersz zastanawiałam się co było powodem
jego powstania...co targało autorem mhmmmmmmmm zawsze
do wierszy podchodzę od psychologicznej strony i te
słowa cyt: szybuję bez skrzydeł
ponad chmur błękitem...nie tylko te słowa mnie nurtują
...tak chciałabym powiedzieć że zawsze po burzy
wychodzi słońce...Pozdrawiam jak zawsze z uśmiechem:)

Dopite życie, dopite słowa...
......................................................
....I temat wyczerpany.
......................................................
......................................................
.........................Jutro zaczniemy pić od
nowa,.................................................
.....................................................

i nowy wiersz będzie
pisany................................................
...Na TAk+

I słowa i klimat i puenta wszystko w dobrym stylu.

Ja to nawet znajduję w tym wierszu "śmierć" a mroczny
klimat bardzo się udał. :)

Piękny wiersz, dobrze sie czyta, rytmicznie . Puenta
dopełnia całości.

Uderza to "życie dopite"głębią i jakimś kluczowym
znaczeniem, po tym wielkim"szybowaniu"...

Piękny wiersz, bardzo dobrze się czyta, ciekawie i
mrocznie.

kadr jak z innego swiata...niesamowity klimat...
smutku i mroku...swietny

PRZE BAJECZNIE NAPISANY PLUS +

śliczny wiersz, podziwiam Twoja fantazję