bo jest jak jest

Już noc zapadła odszedł w mrok dzień
Rozbłysły gwiazdy na nieba tle
Lecz romantyzmu tej chwili brak
Znużony życiem – człowieka wrak

Do domu wraca – tak dzień za dniem
Podąża za nim mit marzeń – cierń
Dzieciństwa bajka odeszła hen
Jutro znów będzie mozolny dzień

Burzliwych przeżyć targa go moc
Nie skryje trwogi ta ciemna noc
Rozbitych marzeń wciąż szkielet tkwi
Na rafie życia – zostały sny

Bo przecież pięknie miało być tak
Już od narodzin bajkowy świat
Dziecinnych bajek spłowiały czar
To proza życia zniszczyła dar

Dar co rozbudza iskierki w nas
Miłości, szczęścia – po kresu czas
I choć niesforne są myśli te
Kto je uczesze – Bóg jeden wie

Dla Kukiz&Borysewicz Dziękuję za niezapomnianą płytę

autor

AsinusAsinorum

Napisany: 2005-02-23 Dodano: 2005-02-23 08:35:09

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie