Brak tytułu...

Ostatni posiłek zjadła w milczeniu.

Nieznośnie tylko szumiał stary odbiornik.

Kolejno przyglądała się swoim rzeczom,

książki, kwiaty, obrazy...

Jakgdyby pierwszy raz widziała je na oczy.

Była spokojna i skupiona.

Czekała aż coś się wydarzy.

Nagły ból wyrwał ją z zamyślenia.

Czuła jak ciepło rozlewa się po jej ciele.

Świat wirował, coraz to szybciej.

Z otwartych ust uciekł ostatni szept.

Spadła z krzesła na podłogę...


Cóż to był za sen...

autor

Duszka

Dodano: 2006-05-10 12:54:52

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie