Brzydkie piękno

Wpatrzony w gwiazdę, która
Płonie zaślepiony jej działaniem
Straciłem poczucie piękna, chociaż...

Piękno jest daleko – nieosiągalne
A prawda tuż obok nas
Nie zauważamy – nie kochamy

Na wzrok nie narzekamy, ale ślepi
Jesteśmy – chociaż szkiełko mamy
Też nie dostrzegamy prostych rzeczy

Zniewoleni wyzuci z resztek
Człowieczeństwa ludźmi się nazywamy....
Człowiek to takie dziwne zwierzę.

autor

Antracyt

Dodano: 2006-09-12 03:10:45

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie