BUDUJEMY KOLEJNE: ...

" Dziś stojąc obok rozwalonej ściany Mieliśmy pamiętac lecz tak pamiętamy Puki słońce nowym promieniem nie poparzy, A wspomniemy gdy znów tragedia się wydarzy"

Nie rozumiem Ciebie - znów język odcieli
Znowu nas skłóci ta mowa przeklęta
Ale dziś płaczemy bo ludzie zgineli
A jutro nikt o nich nie będzie pamiętac

Bo zniknęły te co wiekośc słońca kradły
Te dwie wieże co były przeszkodą dla chmór
Zburzyło je niebo zostawiając szary mur
dla potomnych
A ja pytam dlaczego tak wcześnie upadły?

I te które tysiąc losów powiązały luźno
Te lasy kominów co były niszczone w pośpiechu
Zostawiły pył ludzki w obłąkanym śmiechu
mordercy
A ja pytam dlaczego upadły tak późno?

O, zgubna próżnośc co w oczy brudem dmucha
Co te serca wyniosłe po zgliszczach dumy rozrzuca
Nie znajdziesz tu nigdy niechciwego ducha
Co nie pragnie bram raju i rajskiego klucza

A Eden nie wysoko - czas posuwa kroki
I zgodą zbuduje most nad piekielną próżnią
Lecz ludzi łączą tylko pochopne wyroki
I wspólne wieże co w końcu ich poróżnią

Zbudujmy więc most i przejdźmy tamtędy
Gdzie nas śmierc zobaczy (i mina jej zrzednie)
Więc przestańcie popełniac wciąż te same błędy
Budując wieże Babel,na ruinach poprzedniej

autor

RVI

Napisany: 2007-03-17 Dodano: 2007-03-17 17:03:39

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie