Burza

Prawdziwa miłość przetrwa burzę.

Mgłą nieprawdy ostre słowa owiane,
Jak sztylety wzajemnie w serca wbijane,
Jedno po drugim, jakiś wyścig słów
Wyjęty prosto z koszmarnych snów
Kto bardziej zrani, kto mocniej będzie krawawił,
Kto zabłaga o litość, kto łzy będzie dławił?
Nikt nie ustąpi, nadal trwa burza,
Lecz nagle niebo miłości się rozchmurza...

Przypadkowe dotknięcie napotkanej dłoni,
Spojrzenie czułe, już tulisz mnie do skroni.
Tak, to jest miłość! Nie możesz uwierzyć?
Żeby to zobaczyć, trzeba też złe dni przeżyć
I poczuć, jaka jest siła pięknego kochania,
Która w jedenj chwili czarne chmury przegania.

autor

natalik

Napisany: 2007-11-29 Dodano: 2007-11-29 00:33:22

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie