by usłyszeć...
Dzieli nas przestrzeń nie do przebycia.
Ja tu. Ty tam.
Słyszysz rytm uciekającego życia?
Ja słyszę tuż, tuż.
Łez wylanych ogrom, zamień w bukiet róż.
Na kamieniu połóż, by usłyszeć.
Z cyklu: Odchodzę...
autor
Maargo
Dodano: 2008-12-10 19:08:50
Ten wiersz przeczytano 596 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
bardzo smutny ,ale jakze piękny!!! pozdrawiam
tęsknota ogromna drze powietrze jak odchodzenie
Bardzo dobry
To zachwycający i wzruszający wiersz.
wiersz zapada w serce - naklania do zadumy nad sesem
zycia +
bardzo głebokie słowa i niesamowity tekst,ostatnie
wersy powalają na kolana...miniaturka piekna,wymowna..
Piękny wiersz;)
czasem odległości wielkiej nie trzeba żeby być bardzo
daleko.