Był dziyń spokojny
/fragmynt/
Był dziyń spokojny, była sobota i Adam
w telewizorze. Dziyń tyn był mroźny,
śniyg padoł,
jak to bez zima na dworze. A tam
daleko,
kajś we Chorzowie, spotkali sie
gołymbiorze.
Kery gołymbie chowie, na loty posyło,
niy wyobrażo sobie, by go tam niy było.
Jedni te brify tam wystawiali, chwolyli
sie nimi jak dzieci, a inni oglondali
i tak im tyn czas lecioł. Były tam
rodziny
całe i somsiedzi. Tak mijały godziny:
keryś przi kawie siedzioł, ktoś karma
kupowoł.
Jedyn mo w doma psa, a drugi zaś mo
kota,
bo przeca i kożdy z nos mo jakigoś
"ptoka"
Tam we rymizie, w jednym mieście,
fojermany
siedzom. Ślonsk cały we śniegu je
zasypany,
oni o tym wiedzom, bo łopatami dachy
czyszczom i śniyg odgarniajom, ciompy
ścieppujom
z lodu i pomogajom tym, co potrzebujom
od nich pomocy. Żodyn nie wiy jeszcze o
tym,
że dzisiej w nocy bydom mieć tela
roboty.
Było sztwierć na szosto, wszyscy to
pamiyntomy,
jak spokojnie tego Adama oglondomy,
a tam daleko, w pojszodku hali, trzeszczeć
coś
zaczyno i sie z wiyrchu na ludzi wali. Ktoś
chowie sie pod stolik, inkszy probuje
wołać,
na tych co dali stoli. Z boku klotka
stoła
a w niyj pora gołymbi i sie zachowujom
jakoś dziwnie, bo zwierzynta piyrsze to
czujom,
co sie dzieje. A w hali dali gro muzyka,
jakiś zespoł szaleje, jak tyn z Titanica...
(...)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.