Chcę ci pomóc, bo jesteś sama
Gdzie jesteś?
Zagubiona...
Zmieniona...
Chcesz zatrzymać ten ból
Zatrzymać ból już teraz
Szukasz odpowiedzi
Lecz nie wiesz jak zadać pytanie
Zagubiona...
Samotna w lesie pełnym uczuć
Wiatr zmienia nadzieję w zatracenie
Szum liści wiarę w zwątpienie
Sama wśród tego wszystkiego
Zagubiona...
Odnajdź siebie...
W tym całym smutku
W centrum własnego rozgoryczenia
W środku łez
Twych szlachetnych łez
Pięknych choć smutnych
Każda łza jest pełna uczuć
Spływa po policzku
Błyszcząc utraconą wiarą i cierpieniem
Czujesz ją koło ust
Oddala się jak tak jak i Ty
Spada na dół...tak jak i cała Ty...
Pozwól mi płakać z Tobą
Pozwól poczuć smutek
Nie chcę być szczęśliwy, gdy cierpisz
Chcę płakać...
Komentarze (2)
dramaturgia do ostatniej linijki... jest
pocieszyciel... nie chce zostawić w cierpieniu - czy
pocieszy? niektórzy wybieraja samotnie - nie każdemyu
mozna ofiarowac bezpiecznie swe boleści...
poczułam tak, jakby ten wiersz skierowany był do
mnie... :) chciałabym, by ktoś mi tak mówił... po
prostu...