Z ciszy...

Niema królewna
uwięziona w wieży
Nie słyszy ptaków
w księcia nie wierzy

Kamienna klatka
ma pięćdziesiąt stóp
Niczym za życia
wzniesiony grób

Chciałaby krzyczeć
lecz nie potrafi
Cisza zabija
i krtań jej dławi

Czeka na kogoś
kto przebije ściany
Zakłóci cisze
zmąci spokój ołowiany

Razu pewnego przejeżdżał on
zapatrzony gdzieś w dal
Nie mogła krzyczeć
rzuciła swój szal

Nie dostrzegł nic
Ona na górze włosy rwała
a on odjechał...

Cisza przetrwała

autor

Elif

Dodano: 2007-10-16 08:59:31

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie