Corvus albus

Corvus albus - biały kruk. Dla mojej mamy.

W ciszy pokoju ,
Ciało zostaje
I żegna duszę.
W kraju ,
Gdzie każdy znaleźć się musi.

Odejść.
Ostatnie słowo w ustach zamiera .
Wstrzymuje ruch życia karuzela.
Ciało zostaje ,
Dusza umiera.

Biały kruk do nieba się wznosi.
O łaskę boga dla zjawy prosi.
Zgrzyt słychać ,
Okna serc zamknięte.
Koniec.
Zegara wzkazówka
przed czasem umyka.
Leży na łóżku ciało ,
A w ciszy zostaje dusza.

autor

Sabri

Dodano: 2007-01-13 18:25:58

Ten wiersz przeczytano 1575 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie