Coś o niczym

- przepraszam, czy to jest poezja? bo mnie się zdaje, że nie.. - tak, zdaje się panu/i :)

za bujnym obłokiem szarego dymu
na który przeszła mi ochota zwracać swoją uwagę
usiadłam skulona w kącie jasnego pokoju
by pomyśleć; nie żeby się schować - dla sprostowania
wątkie cialo i lekko drżące ręce przypomniały mi
o niezjedzonej kolacji, śniadaniu, obiedzie..
a przecież potrzebuję tyle sił! cóż za nierozsądek!

wtopiona w niesamowicie miękki dywan
pogrążyłam się w swych małych rozterkach
i moja wybujała wyobraźnia zaczęła przodować!
parsknęłam śmiechem w geście dezaprobaty
nikt nie posłuchał.

skarciłam się w myślach i rozluźniłam ciało
w końcu muszę jakoś odzyskać spokój ducha!

palcami u stóp, ledwie sięgając
przyczołgałam do siebie skrawek papieru
z wypisanym imieniem na jego brzegu
'cóż za przypadek' - od razu pomyślałam

'będę cię wielbił, będę cię czcił,
i na wieczność bym twym sługą był
(...)'

z obrzydzeniem oddaliłam kartkę od siebie

i znowu wciśnięta w kąt pokoju
starałam się zmobilizować do napisania słów,
kilku zbędnych słów na odczepnego.

do głowy wpadł genialny pomysł,
by stworzyć COŚ O NICZYM
poskładać kilka niezgrabnych literek
w dzieło swojego życia..



- nie popełniając tego błędu,
pochowam wszystkie myśli zdala od siebie...

na mnie czas. dla ogólnego sprostowania poprzedniego 'utworu': nie mam w sobie nienawiści. a nie każdy 'utwór', który napisałam tyczy się mojej osoby :) pejsana.

autor

pejsana

Dodano: 2007-07-29 22:13:22

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie