Czarna panna
Kiedy czarna panna zdobi suknię złotem
kiedy światła w oknach tak jak życie
gasną
wtedy księżyc ojciec zagląda tu smutnie
stęskniony dotyku tak jak ja nie zasnął
kiedy zaśnie trawa ptaki nie śpiewają
kiedy wschodzi słońce zaczyna się życie
tak jak Adam Ewa życiem wiecznym w raju
tak ja wciąż o sobie samotnie o świcie
mgła opadła nisko tak jak i nadzieja
zatrzymała w łóżku zwiędłe młode dłonie
to co kiedyś szczęściem wyrzucało pierze
dzisiaj podkurczone każdej nocy tonie.
autor
sylwiam71
Dodano: 2011-08-31 19:00:11
Ten wiersz przeczytano 838 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Autorko. Utrzymujesz rytm 12 zgłoskowca ze3 średniówka
po szóstce. OK. Przemyśl pierwsza strofkę drugiej
zwrotki, bo tu wypadłaś z rytmu. Może:
trawa śpi już smacznie(?), ptaki nie śpiewają?
Wymyśl coś, nie narzucam Ci mojej koncepcji, ale
zachowaj rytm. Klimat wiersza podoba mi się. Nastrój
też. Pozdrawiam serdecznie.
Wiersz smutny ale...... trzeba myśleć pozytywnie, a
zrodzi się nadzieja na lepsze jutro. Cieplutko
pozdrawiam + zostawiam
hmm... piękny...
Czarna panna, to smutna panna, a dlaczego smutna?
Czyżby była kiedyś bałamutna?
Żarty żartami, a chochoł tutaj wlazł i zęby szczerzy,
popraw.
Copy:"stęskniony dotyku tak jak ja nie zasną" =
zasnął.
A może miało być "nie zaznał".
Cudny wiersz... Ma w sobie to coś, czego zawsze szukam
w poezji...
Piękny, refleksyjny wiersz!!
+++++
Pozdrawiam cieplutko :)))
jak dla mnie bardzo smutny obraz choroby, nie wiem czy
duszy czy ciała... wiersz robi wrażenie
po przeczytaniu chwila zamyślenia i ciche- Boże:)
Nadzieja umiera ostatnia a my, póki żyjemy to
żyjmy:))) W życiu wszystko może się zdarzyć, wystarczy
chcieć i pomagać losowi. Pozdrawiam i dziękuję za
piękny wiersz o...samotności? Nie tylko.
smutno bo o upływającym bezpowrotnie czasie -
przemijanie ale ukazane jakbym w nowym innym świetle
nadziei.
Nigdy nie należy tracić nadziei ona jest źródłem
życia....człowiek musi do końca patrzeć na świat bez
bólu ...wierzyć w szczęście ...nigdy nie wiemy co nas
może jeszcze spotkać dobrego ....pozdrawiam ciepło
Bardzo ładny, smutny wiersz. Nadzieja przycichła na
chwilę ale nie można jej tracić.Ona pozwoli
przetrwać,trudne chwile samotności.Przeróżne
nieprzychylne wiatry musimy przejść w życiu, aż
nadejdą też te chwile szczęścia, na które zawsze
czekamy.
Pozdrawiam:)
Bardzo fajnie! Pozdrawiam!
ciekqawe
Piękny wiersz, przyciąga i zatrzymuje uwagę:)
Pozdrawiam serdecznie!