Czego sercu żal
Uczuć, które jak zapalona świeca
nagle wygasły.
I zapadła straszliwa ciemność.
----
Wartości utracone przez lata
już nie powrócą.
Bo życie przebiega.
Obok tylko raz.
----
Serca co kiedyś potrafiły kochać.
Dziś stały się kamienne.
Szargają nawet drobny oddech.
Zwany miłością.
----
Już nie wiadomo.
Kto jest człowiekiem.
Bestią
aniołem i demonem
Wrogiem czy przyjacielem.
----
Deszcz zalewa duszę żalem.
Coraz go więcej
i nie ma już miejsca.
Dla ukojenia.
Autor wiersza Damian Moszek.
Komentarze (11)
Smutna prawda
Pozdrawiam
Przygniotles ta prawda.
Bardzo dobrze ujete. +++
Pozdrawiam serdecznie. :)
Smutna, poruszająca refleksja... o człowieku...
Życiowy wiersz!
Serdeczności przesyłam
Witaj Damianie!
Smutne, ale jakże prawdziwe i głębokie są Twoje
rozważania.
Pięknie to ująłeś w strofy.
Serdecznie pozdrawiam :)
Smutne, że coraz mniej człowieka w
człowieku...Pozdrawiam
Serce tak wiele różnych emocji musi przyjąć na klatę
Myślę, że jeszcze da się rozróżnić kto jest kim...
Pozdrawiam :)
Czym wiecej ludzi tym więcej zła
Smutna refleksja.
Pozdrawiam serdecznie :)
Fakt- dużo ludzi na świecie jest,
a coraz trudniej o Człowieka.
bardzo smutna ta refleksja.