dedykacja z Londynu

Dedykowane

pamiętam pierwszą podróż do Malborka
i chemię nieba co rozlane gdzieś wisiało
pod pretekstem rozbijania chmur
w kałużach

na łyk z powietrza między nami a milczeniem
dłonie składały się całkiem w sobie, a ławka po drodze
schodziła na inne tory przy krawędzi

to takie uczucie jakby leżeć w papierowej łódce
nie myśląc że kiedyś przy brzegu utonie, pociągając
za sobą głównie ofiary samotności

bo generalnie to ktoś jest, lub być może
tym pokładem wszystkich istot - rzeczy
sensem samym w wewnątrz

jeśli tylko odpływ nie zabierze
chęci aby być
choćby ciepłem ziarnka piasku

autor

Agape

Dodano: 2006-08-22 16:30:08

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie