Depresja

W starej chałupie pod lasem
mieszkała czarniutka noc
Ciemno zrobiła na świecie,
że okiem nie przejrzysz na wskroś

I sama gdzieś się schowała
i nie chce wychylić głowy
W monolog często się wdaje
mroczny jej stan duchowy

Ukryta w tej głuszy przed ludźmi
nikt ją w złych chwilach nie wspiera
Zamiast uśmiechu, radości
na twarzy smutna grawera

I nie wie o tym, że wietrzyk
w jej duszę życie dziś wdmuchnie
Kiedy przestanie płakać
nie będzie wyglądać tak smutnie

I może wreszcie zrozumie,
że świat pogrzebany jest wtedy
Gdy ona się nie uśmiecha
do swojej duchowej biedy

A gdy już wpuści to światło
do siebie przez szparkę małą
Zrozumie, że może być pięknie
duszę pomaści pochwałą

I radość zagości w jej sercu
euforii łyk w głowie chlupnie
Do dnia kiedy znowu przybita
skryje się w starej chałupie


autor: Urszula Ciuba

autor

Urszula Ciuba

Napisany: 2024-01-05 Dodano: 2024-01-11 13:00:30

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie