dialog na dwa krzesła pomiędzy

Oj Wojtku, nie przesadzaj. :) Ale cieszę się, że
utworek się podoba. :)

Wow! Świetne!
Czegoś tak dobrego już dawno tu nie czytałem. Moje
gratulacje Elu! :)

:) Chyba byłeś, Januszku :)
Ale ponowna wizyta cieszy niezmiernie mnie we mnie :)

chyba tu już byłem
ja ze mną
:))
ale są wiersze do których chce się wracać

Dzięki, Celinko :)

Mną ze mną? - mistrzostwo pióra. Wiersz super. Świetny
na scenę:))

Pozdrawiam, Miroczko :)

tak bywa ze sztuką, że nieraz pozostają puste krzesło
i puste ręce, świetny wiersz Elżuniu, pozdrawiam
słonecznie

Janko, w końcu pojęłam o co Tobie chodziło z tą frazą
z krzesłem. Poprawiona :)

*po prostu :)))

Wanda, ależ nie przepraszaj - wybrałam poprostu
pisownię zgodną z SJP - najbezpieczniejszą :)
Nie ma za co przepraszać, cieszyć się trzeba, że się
pochylasz nad tekstem :) Ja się cieszę:)

Janko, no przecież wyodrębniłam dwukrotnie - chcąc te
puste zaakcentować... No kapito? :)
Dzięki za Twoje wskazówki, po zmianie wersyfikacji
sama jak na zupełnie inny tekst spojrzałam :)

Kontrowersyjne wyrażenie przyimkowe, są dwie szkoły.
Oczywiście, należy uznać autorytet SJP, a ja
przepraszam za zamieszanie.
Sugestia może i była celna, ale na pewno nie cenna w
tej sytuacji ;-)
Przepraszam i pozdrawiam

Moim zdaniem ok. U siebie wyodrębniłbym dwukrotnie
"puste
krzesło by zająć nim ręce" - to zaje...sta FRAZA!
Powinna błyszczeć :)

Zmieniłam wersyfikację :)