Dla Serafiny

W rynsztoku swej upadłości
liżąc tylko ochłapy nicości
napotkałem Serafinę która otuliła mnie swym wzrokiem.
Pokochałem ją za lico i za śmiech gdy szła ulicą,
nie za dobro czy zalety lecz za wszystkie jej cechy.
Z upadłości wyciągnęła mnie swą dłonią jedwabiem zdobioną,
by pokazać mi swą miłość wrodzoną.
Tak mnie trzyma do tej pory,
nie puszcza z objęć swych.
Ma serafina, ma dama nad rynsztokiem,
co się sama przechadzała ze spuszczonym wzrokiem.

autor

Smutny...nikt

Dodano: 2007-06-13 00:48:48

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie