Dla tego innego od wszystkich
W milczeniu zaklęta prawda tajemnic,
a w nim my wtuleni w czas biegniemy,
pokonując pnącza mych dróg zawiłych,
płacząc wiosennym deszczem kwiatów.
W swoje ramiona nieśmiałość otula,
blokując słowa szczerości i ciepła
serca.
Przeszłość zamazała obraz mej miłości,
który przecieram ile sił w pragnieniu.
Niegdyś złamane serce otwieram wolno,
upajając się skromnie każdą chwilą.
Wolność ma zakuta w głośnych bramach,
za którymi radość płynie obłokami.
Czując ciepło twardo stojące przy mnie,
utopie w radości obraz moich smutków.
Niosąc Ci lekko na dłoniach serce,
musnę ustami i oddam je na zawsze.
Prabuty; 04.05.2007rok.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.