Do Matki

Pamiętam te wszystkie chwile,
twojej matczynej miłości.
Wspominam też nieraz mile,
twoje niewielkie złości.

Ja wiem że taka losów kolej.
I każdy o tym wie,
że wpierw człowiek na świat przychodzi,
a potem odchodzi we mgle.

Pamiętam twojej pracy,
dnia codziennego znój.
Wspominam też twe ostatnie słowa,
"syneczku mój".

Wiem że tu jesteś.
A jednak cię nie ma.
to jest zagadka
wiecznego istnienia.

Kto żyje w ciele. W ciele swym ginie.
Kto żyje w duchu, nie ma nad nim władzy,
ni śmierć ni człowiek,
Bóg tylko jedynie.

Bo duch i ciało nie jedno znaczy.
Każdy się o tym przekona.
Gdy śmierć w pewnym momencie zobaczy,
i dowie się po co jest ona.

autor

Mirosław Broda

Dodano: 2005-11-08 04:44:32

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie